Wat is de Echte Nucleaire Dreiging in het
Midden-Oosten?
door: Manlio
Dinucci
De aankondiging van Iran dat het zich terugtrekt uit
de 5+1 nucleaire overeenkomst (Gemeenschappelijk Alomvattend Actieplan) naar
aanleiding van de moord op generaal Qassem Soleimani zal niets betekenen,
aangezien de Verenigde Staten hun deelname al hebben geannuleerd. Het is veel
zorgwekkender dat Israël zijn eigen echte nucleaire arsenaal heeft en in de
verleiding zou kunnen komen dit te gebruiken in geval van een terugtrekking van
de Amerikaanse troepen uit het Midden-Oosten.
« Iran houdt zich niet aan de nucleaire akkoorden
" (Il Tempo), " Iran trekt zich terug uit de nucleaire akkoorden -
een stap richting de atoombom " (Corriere della Sera), " Iran bereidt
atoombommen voor - een vaarwel aan het nucleaire akkoord " (Libero). Dit
is de manier waarop bijna alle media het besluit van Iran hebben gepresenteerd,
na de moord op generaal Soleimani op bevel van President Trump, om niet langer
de beperkingen op de verrijking van uranium te accepteren die in 2015 door de
5+1-groep zijn gepland (Verenigde Staten, Frankrijk, het Verenigd Koninkrijk,
Rusland, China, plus Duitsland).
Deze organen van " informatie " zijn dus
duidelijk de bron van de nucleaire dreiging in het Midden-Oosten. Ze vergeten
dat het President Trump was die in 2018 de VS uit het akkoord trok, dat Israël
had omschreven als "de overgave van het Westen aan de As van het Kwaad,
geleid door Iran". Ze zeggen geen woord over het feit dat er in het
Midden-Oosten slechts één nucleaire macht is - Israël - die aan geen enkele
vorm van controle is onderworpen omdat ze zich niet houdt aan het
non-proliferatieverdrag, dat echter wel door Iran is ondertekend.
Het Israëlische - arsenaal, afgeschermd door een
dichte mantel van geheimzinnigheid en omertà, wordt geschat op tussen de 80 en
400 kernkoppen, plus voldoende plutonium om honderden andere te bouwen. Israël
produceert zeker ook tritium, een radioactief gas waarmee het een nieuwe
generatie kernwapens bouwt. Daaronder zijn minikernkoppen en neutronenbommen
die, omdat ze een minimale radioactieve besmetting veroorzaken, meer geschikt
zouden zijn voor doelen in de buurt van Israël. De Israëlische - kernkoppen
zijn klaar voor lancering op ballistische raketten die, met de Jericho 3, een
bereik hebben van 8 tot 9.000 kilometer. Duitsland leverde Israël (in de vorm
van een geschenk of voor knock-outprijzen) vier voor de lancering van Popeye
Turbo-kernraketten aangepaste dolfijnonderzeeërs, met een bereik van ongeveer
1500 kilometer. Stille, en met de capaciteit om een week onder water te
blijven, varen de dolfijnen in de oostelijke Middellandse Zee, de Rode Zee en
de Perzische Golf, klaar voor een 24-uurs alertheid voor een nucleaire aanval.
De Verenigde Staten, die al meer dan 350 F-15 en
F-16 jachtbommenwerpers aan Israël hebben geleverd, leveren momenteel ten
minste 75 F-35 gevechtsvliegtuigen, die ook zowel conventionele als nucleaire
capaciteit hebben. Het eerste eskader van Israëlische F-35's werd operationeel
in december 2017. Israël Aerospace Industries produceert vleugelonderdelen die
de F-35's onzichtbaar maken voor de radar. Met deze technologie, die ook zal worden
toegepast op de Italiaanse F-35's, versterkt Israël de aanvalscapaciteiten van
zijn kernkrachten.
Israël, met 200 kernwapens die permanent gericht
zijn op Iran, zoals de voormalige Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken
Colin Powell in 2015 heeft aangegeven [1], is vastbesloten zijn monopolie op de
bom in het Midden-Oosten te handhaven door te voorkomen dat Iran een civiel
nucleair programma ontwikkelt dat op een dag de bouw van kernwapens mogelijk
zou maken, een capaciteit die vandaag de dag door tientallen landen in de hele
wereld in bezit is. In de cyclus van de exploitatie van uranium is er geen
duidelijke scheidslijn tussen civiel en militair gebruik van splijtbaar
materiaal. Om het Iraanse kernprogramma te blokkeren, is Israël vastbesloten om
alle mogelijke middelen te gebruiken. De moord op vier Iraanse
kernwetenschappers tussen 2010 en 2012 was hoogstwaarschijnlijk het werk van de
Mossad.
De Israëlische nucleaire strijdkrachten zijn
geïntegreerd in het elektronische systeem van de NAVO, in het kader van het
"Individual Cooperation Programme" met Israël, een land dat geen lid
is van de alliantie, maar een permanente missie heeft in het hoofdkwartier van
de alliantie in Brussel. Volgens het plan dat werd getest tijdens de USA-Israël
oefening Juniper Cobra 2018, zouden de Amerikaanse strijdkrachten via Europa
aankomen (vooral vanuit de bases in Italië) om Israël te steunen in een oorlog
tegen Iran [2], een oorlog die zou kunnen beginnen met een Israëlische aanval
op Iraanse nucleaire sites, zoals die op de Iraanse site van Osiraq werd
uitgevoerd. De Jerusalem Post [3] bevestigt dat Israël niet-nucleaire
anti-bunkerbommen bezit, die vooral gebruikt kunnen worden met de F-35's, die
de Iraanse nucleaire site in Fordow kunnen treffen. Maar Iran heeft, hoewel het
geen kernwapens heeft, een militaire riposteercapaciteit, die Joegoslavië, Irak
en Libië niet bezaten op het moment van de aanvallen van de VS en de NAVO. In
dit geval zou Israël een kernwapen kunnen gebruiken door een kettingreactie op
gang te brengen met onvoorspelbare gevolgen.
il manifesto, 7 January 2020
Nederlandse Vertaling: Martien
DECLARATIE VAN FLORENCE
VOOR EEN INTERNATIONAAL FRONT NAVO-EXIT
Manlio Dinucci
Geographer and geopolitical scientist. His latest books are Laboratorio di geografia, Zanichelli 2014 ; Diario di viaggio, Zanichelli 2017 ; L’arte della guerra / Annali della strategia Usa/Nato 1990-2016, Zambon 2016, Guerra Nucleare. Il Giorno Prima 2017; Diario di guerra Asterios Editores 2018, Premio internazionale per l'analisi geostrategica assegnato il 7 giugno 2019 dal Club dei giornalisti del Messico, A.C.
/https://www.niagarafallsreview.ca/content/dam/thestar/news/canada/2021/09/25/huawei-executive-meng-wanzhou-receives-warm-welcome-upon-return-to-china/_1_meng_wanzhou_2.jpg)
No comments:
Post a Comment
Note: Only a member of this blog may post a comment.